بزودی آب تبدیل به سراب میگردد

از دوستان گرامی می خواهم ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﺣﺎﻟﺖ ﺭﺍ در ﻣﺬﺍﮐﺮﺍﺕ ﻫﺴﺘﻪﺍﯼ تصور کنید.
تصور کنید مذاکرات هسته ای ﺑﻪ ﻧﺘﯿﺠﻪ ﺭﺳﯿﺪﻩ، ﺗﺤﺮﯾﻢﻫﺎ ﻫﻤﻪ ﯾﮑﺠﺎ ﻟﻐﻮ ﺷﺪﻩ، ﺍﺳﺮﺍﯾﯿﻞ ﻭ ﺩﺍﻋﺶ ﻭ ﺳﻌﻮﺩﯼﻫﺎ ﺭﺍ ﯾﮑﺠﺎ ﯾﺎ ﻧﺎﺑﻮﺩ ﮐﺮﺩﻩ، و ﯾﺎ ﺩﻣﺎغشان ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﺎﮎ ﻣﺎﻟﯿﺪﻩﺍﯾﻢ، ﺑﺸﺎﺭ ﺍﺳﺪ ﺭﺍ ﻫﻢ ﻧﺠﺎﺕ ﺩﺍﺩﻩﺍﯾﻢ ﻭ ﺑﺮﮔﺮﺩﺍﻧﺪﻩﺍﯾﻢ ﺳﺮ ﺟﺎﯼ ﭘﻨﺞ ﺳﺎﻝ ﻗﺒﻠﺶ.
ﺩﺭ ﺩﺍﺧﻞ ﮐﺸﻮﺭ ﻫﻢ ﻓﻘﺮ ﻭ ﻓﺴﺎﺩ ﻭ ﺗﺒﻌﯿﺾ ﻣﻨﻘﺮﺽ ﺷﺪﻩ... ﺍﻣﺎ...
ﺍﻣﺎ ﺁﺏ ﺧﻮﺭﺩﻥ ﻧﺪﺍﺭﯾﻢ، ﻣﻨﺎﺑﻊ ﺗﺠﺪﯾﺪﻧﺎﭘﺬﯾﺮ ﺁﺏ ﺭﺍ ﻫﺪﺭ ﺩﺍﺩﻩﺍﯾﻢ. ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺳﺎﺩﮔﯽ، ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﻫﻮﻟﻨﺎﮐﯽ!
ﺁﯾﺎ ﺗﺎ ﮐﻨﻮﻥ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺍﻧﺪﯾﺸﯿﺪﻩ ﺍﯾﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻭﺟﻮﺩﯾﮑﻪ ﻋﻤﺮ ﻣﻮﺗﻮﺭﻫﺎﯼ ﺁﺑﮑﺸﯽ ﺩﺭ ﺑﻌﻀﯽ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﺑﻪ ﺣﺪﻭﺩ ﺻﺪ ﺳﺎﻝ ﻣﯿﺮﺳﺪ، ﻭﻟﯽ ﭼﺮﺍ ﺩﺭ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﭘﻬﻠﻮﯼ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻫﻤﻪ ﺟﺎﯼ ﺗﺎﺭﯾﺦ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﺯﺩﯼ ﻭ ﭼﭙﺎﻭﻝ ﻭ... ﻣﺘﻬﻢ ﻣﯽ کنیم، ﺣﻔﺮ ﭼﺎﻩ ﻭ ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ ﺁﺑﻬﺎﯼ ﺯﯾﺮﺯﻣﯿﻨﯽ ﺗﻘﺮﯾﺒﺎ ﻣﻤﻨﻮﻉ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ؟
ﮔﺮﻓﺘﻦ ﻣﺠﻮﺯ ﺑﺮﺍﯼ ﺣﻔﺮ ﯾﮏ ﭼﺎﻩ ﻧﯿﺎﺯ ﺑﻪ ﮔﺬﺭ ﺍﺯ ﻫﻔﺖ ﺧﻮﺍﻥ ﺭﺳﺘﻢ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺗﻘﺮﯾﺒﺎ ﺍﻣﺮﯼ ﻣﺤﺎﻝ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.
ﺑﻠﻪ ﭼﻮﻥ ﻣﺘﺨﺼﺼﺎﻥ ﻭ ﮐﺎﺭشناسان ﻭ ﻣﻬﻨﺪﺳﺎﻥ ﺁﻣﺮﯾﮑﺎﯾﯽ!!! ﺩﺭ ﺩﻫﻪ ﭼﻬﻞ ﻭ ﭘﻨﺠﺎﻩ ﻫﺸﺪﺍﺭ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﭼﻮﻥ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﮔﺮﻡ ﻭ ﺧﺸﮏ ﻭ ﮐﻢ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺭﺩ، ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ ﺁﺏ ﺯﯾﺮﺯﻣﯿﻨﯽ ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ ﺭﺍﻧﺶ ﺯﻣﯿﻦ، ﺍﯾﺠﺎﺩ ﮔﺴﻞ، ﺷﻮﺭ ﺷﺪﻥ ﺁﺏ ﻭ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﯾﺖ ﺧﺸﮑﯽ ﺳﻔﺮﻩ ﻫﺎﯼ ﺯﯾﺮﺯﻣﯿﻨﯽ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ.
ﺑﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ ﺁﺏ ﺯﯾﺮ ﻣﯿﻨﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﮐﺎﺷﺖ ﮔﻨﺪﻡ ﻭ ﺟﻮ ﻭ ﺫﺭﺕ ﻭ ﺑﺮﻧﺞ ﺍﺻﻼ ﮐﺎﺭ ﻋﺎﻗﻼﻧﻪ ﺍﯼ ﻧﯿﺴﺖ. ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﺍﻭﺍﯾﻞ ﺳﺎﻝ 60 ﻧﻈﺎﻡ ﺟﻤﻬﻮﺭﯼ ﺍﺳﻼﻣﯽ!!! ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﻧﺘﯿﺠﻪ ﺭﺳﯿﺪ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺩﺭ ﺯﻣﯿﻨﻪ ﺗﻮﻟﯿﺪ ﻣﺤﺼﻮﻻﺕ ﮐﺸﺎﻭﺭﺯﯼ ﺧﻮﺩﮐﻔﺎ ﺷﻮﺩ !!! ﺍﻣﺎ ﻧﻪ ﺑﺎ ﻋﻠﻢ ﺭﻭﺯ ﻭ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺭﻭﺷﻬﺎﯼ ﻧﻮﯾﻦ ﮐﺸﺎﻭﺭﺯﯼ ﻭ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺁﺏ ﭼﺸﻤﻪ ﻫﺎ ﻭ ﻗﻨﺎﺕ ﻫﺎ ﻭ ﺳﺎﺧﺖ ﺳﺪ ﺑﻪ ﺭﻭﺵ ﮐﺎﺭﺷﻨﺎﺳﯽ !!! ﺑﻠﮑﻪ ﺁﺳﺎﻧﺘﺮﯾﻦ ﺭﺍﻩ، و با ﺣﻔﺮ ﭼﺎﻩ ﻭ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺛﺮﻭﺗﯽ ﮐﻪ ﻣﯿﻠﯿﻮﻧﻬﺎ ﺳﺎﻝ ﺍﻧﺪﻭﺧﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ!!!
ﻭ ﺍﯾﻨﮕﻮﻧﻪ ﻧﻬﻀﺖ ﺣﻔﺮ ﭼﺎﻩ ﺩﺭ ﮐﻞ ﮐﺸﻮﺭ ﺷﺮﻭﻉ ﺷﺪ ﻭ ﺍﯾﻦ ﺛﺮﻭﺕ ﮔﺮﺍﻥ ﺑﻬﺎ ﺩﺭ ﻃﻮﻝ ﺳﯽ ﺳﺎﻝ ﺑﻪ ﯾﻐﻤﺎ ﺭﻓﺖ.
ﺟﺎﻟﺐ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺩﺭ ﻫﯿﭻ ﺩﻭﻟﺘﯽ ﻧﻪ ﭼﭗ ﻭ ﻧﻪ ﺭﺍﺳﺖ ﮐﻤﺘﺮﯾﻦ ﺍﻫﻤﯿﺘﯽ ﺑﻪ ﻣﻬﻢ ﺗﺮﯾﻦ ﭼﺎﻟﺶ ﻓﺮﺍ ﺭﻭﯼ ﮐﺸﻮﺭ ﺩﺍﺩﻩ ﻧﺸﺪ ﻭ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﺩﺭ ﺭأﺱ ﺍﯾﻦ ﺍﻣﻮﺭ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﮐﻤﺘﺮﯾﻦ ﺗﺨﺼﺼﯽ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺯﻣﯿﻨﻪ ﻫﺎ ﻧﺪﺍﺷﺘﻨﺪ.
ﺍﯾﻦ ﺍﻣﺮ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﯾﮏ ﮐﻼﻑ ﺳﺮﺩﺭﮔﻢ ﻭ ﻣﺸﮑﻞ ﺑﺰﺭﮔﯽ ﺩﺭﺁﻣﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺩﺍﻣﻨﻪ ﺑﺤﺮﺍﻥ ﺑﻪ ﺣﺪﯼ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻫﯿﭻ ﺩﻭﻟﺘﯽ ﺣﺘﯽ ﺗﺎ ﮐﻨﻮﻥ ﺟﺮﺍﺕ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻦ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ. ﺟﺎﻟﺐ ﺍﯾﻨﺠﺎﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﻓﺮﺍﺩﯼ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﻧﮕﺮﺍﻥ ﻭ ﺩﻟﻮﺍﭘﺲ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ ﺍﻣﺎ ﻣﻘﻮﻟﻪ ﺑﺤﺮﺍﻥ ﺁﺏ ﮐﻪ ﻣﻬﻤﺘﺮﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﻣﯽ ﺑﺎشد ﺣﺘﯽ ﺍﻧﺪﮐﯽ ﻧﯿﺰ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻧﮕﺮﺍﻥ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﺪ.
ﻧﻈﺎﻡ ﻣﺎ ﺣﺘﯽ ﺑﻪ ﺗﻮﺻﯿﻪ ﻫﺎ ﻭ ﺭﺍﻫﮑﺎﺭﻫﺎﯼ ﻣﺘﺨﺼﺼﯿﻦ ﮐﺎﺭﮐﺸﺘﻪ ﺍﯼ ﻫﻤﭽﻮﻥ ﭘﺮﻭﻓﺴﻮﺭ ﮐﺮﺩﻭﺍﻧﯽ ﻧﯿﺰ ﮐﻤﺘﺮﯾﻦ ﺍﻫﻤﯿﺘﯽ ﻧﻤﯽ ﺩﻫﺪ.
ﮐﺸﺎﻭﺭﺯﯼ ﻣﺎ ﻭ ﺳﯿﺴﺘﻢ ﺁﺑﯿﺎﺭﯼ ﻣﺎ ﺑﺎ ﮐﺸﺎﻭﺭﺯﯼ ﻫﺰﺍﺭﻩ ﭘﯿﺶ ﺍﺯ ﻣﯿﻼﺩ ﻫﯿﭻ ﺗﻔﺎﻭﺗﯽ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.
ﺁﻣﺎﺭ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﻭﺣﺸﺘﻨﺎﮎ ﻭ ﺗﮑﺎﻥ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﺍﺳﺖ.
ﺑﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﮐﺎﺭﺷﻨﺎﺳﺎﻥ ﺑﺮﺍﯼ ﺗﻮﻟﯿﺪ ﻫﺮ ﮐﯿﻠﻮﮔﺮﻡ ﺑﺮﻧﺞ، ﮔﻨﺪﻡ، ﺫﺭﺕ ﺑﻪ ﺗﺮﺗﯿﺐ 3000 ﻭ 1800 ﻭ 2400 ﻟﯿﺘﺮ ﺁﺏ ﺩﺭ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﻣﺼﺮﻑ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ.
ﻫﺸﺪﺍﺭ ﻭﺯﯾﺮ ﻧﯿﺮﻭ که ﮔﻔﺘﻪ است ﺩﺭ ﺑﺮﺧﯽ ﺍﺯ ﻣﻨﺎﻃﻖ، ﻋﻤﻖ ﺣﻔﺎﺭﯼ ﺑﺮﺍﯼ ﺭﺳﯿﺪﻥ ﺑﻪ ﺁﺏ، ﺑﻪ 400 ﻣﺘﺮ ﺭﺳﯿﺪﻩ. ﺗﺎﻻﺏ ﻫﺎ ﻭ ﺩﺭﯾﺎﭼﻪ ﻫﺎ ﻭ ﭼﺸﻤﻪ ﻫﺎﯼ ﻣﺎ ﺧﺸﮑﯿﺪﻩ ﺍﻧﺪ.
ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﮔﺬﺍﺭﺵ ﺟﺪﯾﺪﯼ ﺍﺯ ﺭﺍﻧﺶ ﺯﻣﯿﻦ ﺑﻪ ﮔﻮﺵ ﻣﯽ ﺭﺳﺪ. ﺑﺴﯿﺎﺭﯼ ﺍﺯ ﻣﻨﺎﻃﻖ ﻭ ﺷﻬﺮﻫﺎ ﺩﺭ ﺗﺎﻣﯿﻦ ﺁﺏ ﺁﺷﺎﻣﯿﺪﻧﯽ ﺩﭼﺎﺭ ﻣﺸﮑﻞ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ.
ﺳﻄﺢ ﺁﺏ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺩﺭ ﺑﺴﯿﺎﺭﯼ ﺍﺯ ﻣﻨﺎﻃﻖ ﺑﻪ ﺁﺏ ﺷﻮﺭ ﺭﺳﯿﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﺑﺎﻍ ﻫﺎ ﻭ ﻣﺮﺍﺗﻊ ﺍﺳﺘﺎﻥ ﻫﺎﯼ ﺟﻨﻮﺑﯽ ﻭ ﺟﻨﻮﺏ ﺷﺮﻗﯽ ﺧﺸﮏ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ.
ﺑﺎ ﺧﺸﮏ ﺷﺪﻥ ﺩﺭﯾﺎﭼﻪ ﺍﺭﻭﻣﯿﻪ ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺁﻥ ﮐﺎﻧﻮﻧﻬﺎﯼ ﻧﻤﮏ ﻭ ﺭﯾﺰﮔﺮﺩ ﻫﺎﯼ ﺑﯿﻤﺎﺭﯼ ﺯﺍ ﺗﺸﮑﯿﻞ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﯿﻬﻤﺎﻥ ﻧﺎﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﺑﺴﯿﺎﺭﯼ ﺍﺯ ﺍﺳﺘﺎﻥ ﻫﺎﯼ ﮐﺸﻮﺭ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ.
ﺑﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﮐﺎﺭﺷﻨﺎﺳﺎﻥ ﺩﺭ ﺑﺴﯿﺎﺭﯼ ﺍﺯ ﻣﻨﺎﻃﻖ ﺑﺮ ﺍﺛﺮ ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ ﺑﯿﺶ ﺍﺯ ﺣﺪﺁﺏ ﻭ ﺧﺎﻟﯽ ﺷﺪﻥ ﺣﻔﺮﺍت، ﺑﺎ ﻓﺸﺎﺭ ﻭﺯﻥ ﻻﯾﻪ ﻫﺎﯼ ﺑﺎﻻﯾﯽ ﺍﯾﻦ ﺣﻔﺮﻩ ﻫﺎ ﭘﺮ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ. ﺑﻪ ﻃﻮﺭﯼ ﮐﻪ ﺩﯾﮕﺮ ﺣﺘﯽ ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﻭﻓﻮﺭ ﺑﺎﺭﺵ ﻧﯿﺰ ﺳﻔﺮﻩ ﺍﯼ ﺗﺸﮑﯿﻞ ﻧﻤﯽ ﺷﻮﺩ.
ﺑﺎ ﺍﯾﻦ ﻭﺟﻮﺩ ﻫﻨﻮﺯ ﻣﺎ ﺑﻪ ﻋﻤﻖ ﻓﺎﺟﻌﻪ ﭘﯽ ﻧﺒﺮﺩﻩ ﺍﯾﻢ. ﻫﻨﻮﺯ ﺁﺏ ﺍﻧﺪﮎ ﺑﺎﻗﯽ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﮐﺸﺎﻭﺭﺯﯼ ﻭ ﺻﻨﻌﺖ ﻭ ﺧﺎﻧﮕﯽ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﺑﺎﻻﺗﺮ ﺍﺯ ﻣﯿﺰﺍﻥ ﺳﺮﺍﻧﻪ ﺟﻬﺎﻧﯽ ﻣﺼﺮﻑ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ. ﺩﻭﻟﺖ ﻭ ﻧﻈﺎﻡ ﺣﺘﯽ ﺭﺍﻫﮑﺎﺭﻫﺎﯾﯽ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻧﺼﺐ ﮐﻨﺘﻮﺭ ﻫﻮﺷﻤﻨﺪ ﻭ ﺑﺎﺯﯾﺎﻓﺖ ﺁﺏ ﻭ ﺗﺸﻮﯾﻖ ﺑﺮﺍﯼ ﮐﻤﺘﺮ ﻣﺼﺮﻑ ﮐﺮﺩﻥ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺗﺎﺧﯿﺮﯼ ﺳﯽ ﺳﺎﻟﻪ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﺭﺍ ﻫﻨﻮﺯ ﺍﺟﺮﺍﯾﯽ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.
ﻣﺎ ﺍﺑﺮﻗﺪﺭﺕ ﻣﻌﻨﻮﯼ ﻭ ﻣﺎﺩﯼ ﺟﻬﺎﻥ ﻫﻢ ﺑﺸﻮﯾﻢ ﻭ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺍنگشتمان ﺩﻩ ﻓﻀﯿﻠﺖ ﺑﺒﺎﺭﺩ، ﺗﺸﻨﮕﯽ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺭﻗﺖﺍﻧﮕﯿﺰﺗﺮﯾﻦ ﻭﺟﻪ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﺧﻮﺍﻫﯿﻢ ﮐﺮﺩ. ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺳﺎﺩﮔﯽ، ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﻫﻮﻟﻨﺎﮐﯽ.

ﺁﺏ ﺍﺯ ﮐﺠﺎ ﺑﯿﺎﻭﺭﯾﻢ؟

ﺳﻔﺮﻩﻫﺎﯼ ﭼﻨﺪ ﻫﺰﺍﺭ ﺳﺎﻟﻪ ﺁﺏ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺳﯽ ﺳﺎﻟﻪ ﺧﺎﻟﯽ ﮐﺮﺩﯾﻢ، ﭘﺮ ﮐﻨﯿﻢ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ؟

ﺑﮕﺬﺭﯾﻢ ﮐﻪ ﺑﯽﮐﻔﺎﯾﺘﯽ ﻭ ﻓﺴﺎﺩ ﻭ ﻓﻘﺮ ﻭ ﺗﺒﻌﯿﺾ ﺩﺍﻣﻨﮕﯿﺮ ﻭ ﻣﻌﻀﻼﺕ ﺧﻮﺩﺳﺎﺧﺘﻪ ﻭ ﺗﺤﻤﯿﻠﯽ، ﻣﺠﺎﻝ ﺍﻣﯿﺪﻭﺍﺭﯼ ﺭﺍ ﺗﻨﮓﺗﺮ ﻫﻢ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.

ﺍﺧﺒﺎﺭ ﺑﺤﺮﺍﻥ ﺁﺏ ﺭﺍ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﮐﻨﯿﺪ، ﺟﺪﯼ ﺑﮕﯿﺮﯾﺪ، ﻭ ﺑﺎﻭﺭ ﮐﻨﯿﺪ ﮐﻪ ﺧﯿﻠﯽ ﺩﯾﺮ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ.

ﻟﻄﻔﺎ ﺑﻪ ﮐﻤﭙﯿﻦ " ﻗﻄﺮﻩ ﻗﻄﺮﻩ " ﺑﭙﯿﻮﻧﺪﯾﺪ.
ﻣﺎ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﮐﻤﭙﯿﻦ ﻣﺘﻌﻬﺪ ﻣﯽﺷﻮﯾﻢ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺷﺒﺎﻧﻪ ﺭﻭﺯ ﺩﺭ ﻫﺮ ﮐﺠﺎﯼ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﮐﻪ ﻫﺴﺘﯿﻢ ﻓﻘﻂ ﯾﮏ ﻗﻄﺮﻩ ﺩﺭ ﻣﺼﺮﻑ ﺁﺏ ﺻﺮﻓﻪ ﺟﻮﯾﯽ ﮐﻨﯿﻢ. ﺍﯾﻨﺠﻮﺭﯼ ﻣﯽﺗﻮﻧﯿﻢ ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﻣﯿﻠﯿﻮﻥﻫﺎ ﻗﻄﺮﻩ ﺁﺏ ﺻﺮﻓﻪ ﺟﻮﯾﯽ ﮐﻨﯿﻢ.

با تشکر